W Holandii zawsze coś się dzieję. Oczywiście mam na myśli ptaki choć
ważnych wydarzeń, chociażby w polityce, w ostatnim czasie też nie brakowało.
Świergotek stepowy Anthus godlewskii został wypatrzony 8 stycznia tego roku w
Północnej Brabancji na polderze Noordwaard koło Werkendam i było to 10
stwierdzenie tego gatunku w Holandii. Zabłąkanemu z odległej Azji ptaszkowi
najwyraźniej spodobała się okolica bo ani myślał lecieć gdzieś indziej.
Cierpliwie czekał na mnie 😉. Co najważniejsze – w końcu się doczekał 🙂. Po
63 dniach.
Z Kasią Mikicińską dotarliśmy na miejsce przed 10. Pogoda iście wiosenna,
nastroje również 🙂. Po drodze tysiące gęsi, czajki, świstuny, gęsiówki,
łyski, ostrygojady, szpaki, czarnowrony, czaple … Holandia kipiała
wiosną.
 |
| Wiosna ... Ach to Ty !!! 😊 |
Było oczywiste, że na „świergotkowej miejscówce” napotkamy
holenderskich ptasiarzy, którzy będą mieli aktualną wiedzę w temacie świergotka.
Tak też było. Kilka osób wyczekiwało godlewskiego ale informacje jakie
nam przekazali nie były budujące. Świergotek był, owszem, ale wcześnie
rano i gdzieś sobie poleciał. Co najgorsze wysoko. Poczuł wiosnę?
Pozostało czekać z nadzieją, że wróci. Tak też się stało. Przed 13-tą świergotek
wrócił i zaczął intensywnie żerować na łące przy rowie. Ptak był ostrożny
utrzymywał dystans tych kilkudziesięciu metrów co musiało się odbić na jakości
dokumentacji zdjęciowej. Ale coś tam wyszło 😉.
Teraz trochę diagnostyki 🙂. Mamy oto dużego świergotka o gładkim brzuchu
i bokach ciała (czyli bez mocnego kreskowania). Te cechy pozwalają już na
wstępie ograniczyć potencjalną przynależność obserwowanego ptaka do 4 gatunków
z grupy 13 świergotów występujących w obszarze Zachodniej Palearktyki.
Odrzucając, z uwagi na obszar występowania i niechęć do wędrowania, świergotka
długodziobego, „na placu boju” pozostają już tylko 3 gatunki: świergotków:
polny, szponiasty i stepowy. Mocne kreskowanie na
grzbiecie eliminuje praktycznie świergotka polnego (nawet osobnika w
upierzeniu pierwszozimowym). Widoczna wyraźnie biała brew jest krótka, krótsza
niż u świergotka szponiastego (i polnego). Czarne zabarwienie na
piórach średnich pokryw nie jest spiczasto zakończone tak jak ma to miejsce u świergotka
szponiastego. No i jeszcze dziób. Niby u świergotka stepowego
powinien być krótszy i bardziej spiczasty niż u szponiastego ale ja akurat
jakoś tej cechy nie dostrzegłem u obserwowanego ptaka 😉. No i
głos, istotnie przypominający trochę pliszkę żółtą. Pewny świergotek stepowy
trafia na moją „życiówkę” 🙂.
 |
Cechy
diagnostyczne dla świergotka stepowego: 1 – mocne kreskowanie płaszcza; 2 –
wyraźna, krótka brew; 3 – pióra średnich pokryw (zakończenie ciemnego środka);
4 – dziób
|
 |
Średnie
pokrywy u świergotków: stepowego (z lewej, ten z Holandii) oraz szponiastego (z
prawej, sfotografowany przeze mnie w styczniu na zimowisku w Wietnamie)
 |
Nasz obiekt
pokazał jeszcze zewnętrzną sterówkę z typowym dla godlewskiego układem czarnej
barwy na białym tle. Widać to jeszcze lepiej na kolejnym zdjęciu poniżej
|
 |
Świergotek
stepowy - Anthus godlewskii
|
 |
Świergotek stepowy - Anthus godlewskii
|
 |
| Świergotek
stepowy - Anthus godlewskii |
|
 |
| Zainteresowanych
świergotkiem stepowym przybywało z każdą godziną |
 |
| Dwa
świergotki: z lewej stepowy, z prawej szponiasty. Głowa mała 😉 |
