Ptaki to moje życie / Birds are my life: Wytrwały GODLEWSKII … Wiosna ! Ach to Ty…

W Holandii zawsze coś się dzieję. Oczywiście mam na myśli ptaki choć ważnych wydarzeń, chociażby w polityce, w ostatnim czasie też nie brakowało.

Świergotek stepowy Anthus godlewskii został wypatrzony 8 stycznia tego roku w Północnej Brabancji na polderze Noordwaard koło Werkendam i było to 10 stwierdzenie tego gatunku w Holandii. Zabłąkanemu z odległej Azji ptaszkowi najwyraźniej spodobała się okolica bo ani myślał lecieć gdzieś indziej. Cierpliwie czekał na mnie 😉. Co najważniejsze – w końcu się doczekał 🙂. Po 63 dniach.

Z Kasią Mikicińską dotarliśmy na miejsce przed 10. Pogoda iście wiosenna, nastroje również 🙂. Po drodze tysiące gęsi, czajki, świstuny, gęsiówki, łyski, ostrygojady, szpaki, czarnowrony, czaple … Holandia kipiała wiosną.

Wiosna ... Ach to Ty !!! 😊

Było oczywiste, że na „świergotkowej miejscówce” napotkamy holenderskich ptasiarzy, którzy będą mieli aktualną wiedzę w temacie świergotka. Tak też było. Kilka osób wyczekiwało godlewskiego ale informacje jakie nam przekazali nie były budujące. Świergotek był, owszem, ale wcześnie rano i gdzieś sobie poleciał. Co najgorsze wysoko. Poczuł wiosnę? Pozostało czekać z nadzieją, że wróci. Tak też się stało. Przed 13-tą świergotek wrócił i zaczął intensywnie żerować na łące przy rowie. Ptak był ostrożny utrzymywał dystans tych kilkudziesięciu metrów co musiało się odbić na jakości dokumentacji zdjęciowej. Ale coś tam wyszło 😉.

Teraz trochę diagnostyki 🙂. Mamy oto dużego świergotka o gładkim brzuchu i bokach ciała (czyli bez mocnego kreskowania). Te cechy pozwalają już na wstępie ograniczyć potencjalną przynależność obserwowanego ptaka do 4 gatunków z grupy 13 świergotów występujących w obszarze Zachodniej Palearktyki. Odrzucając, z uwagi na obszar występowania i niechęć do wędrowania, świergotka długodziobego, „na placu boju” pozostają już tylko 3 gatunki: świergotków: polny, szponiasty i stepowy. Mocne kreskowanie na grzbiecie eliminuje praktycznie świergotka polnego (nawet osobnika w upierzeniu pierwszozimowym). Widoczna wyraźnie biała brew jest krótka, krótsza niż u świergotka szponiastego (i polnego). Czarne zabarwienie na piórach średnich pokryw nie jest spiczasto zakończone tak jak ma to miejsce u świergotka szponiastego. No i jeszcze dziób. Niby u świergotka stepowego powinien być krótszy i bardziej spiczasty niż u szponiastego ale ja akurat jakoś tej cechy nie dostrzegłem u obserwowanego ptaka 😉. No i głos, istotnie przypominający trochę pliszkę żółtą. Pewny świergotek stepowy trafia na moją „życiówkę” 🙂.

Cechy diagnostyczne dla świergotka stepowego: 1 – mocne kreskowanie płaszcza; 2 – wyraźna, krótka brew; 3 – pióra średnich pokryw (zakończenie ciemnego środka); 4 – dziób

Średnie pokrywy u świergotków: stepowego (z lewej, ten z Holandii) oraz szponiastego (z prawej, sfotografowany przeze mnie w styczniu na zimowisku w Wietnamie)

Nasz obiekt pokazał jeszcze zewnętrzną sterówkę z typowym dla godlewskiego układem czarnej barwy na białym tle. Widać to jeszcze lepiej na kolejnym zdjęciu poniżej